VISIE

Over de naam van de opvang heb ik wel even nagedacht want wat voor mij belangrijk was, was dat het woord ‘aapje’ hierin voorkwam. Dit woord is een rode draad door de dag heen bij ons thuis. Mijn kinderen zijn ‘mijn aapjes’ en zo noem ik ze dan ook vaak. Ik maak graag monkey-platters, wat zoveel inhoud als een gezond plateau of bord met allerlei verschillende soort eten (voornamelijk gezond, en het liefst ook nog biologisch waar het even kan). En de term; ‘Let your monkey do it’ is een bekende uitspraak in het natuurlijk ouderschap.

In Kinderopvang aapjelief maak ik dan ook gebruik van de volgende pedagogische stromingen: Attachment Parenting van William Sears, Antroposofie van Rudolf Steiner en de visie van Maria Montessori.

Ik kies er bewust voor uit deze stromingen elementen te gebruiken omdat ik me niet wil beperken tot één vaste richting maar ik uit deze visies hetgene gebruik wat mij het meest aanspreekt.

‘Leer mij het zelf te doen’ is een mooie uitspraak van Maria Montessori; wat eigenlijk zoveel neerkomt op een kind begeleiden om zelf een volgende stap te kunnen zetten.

Het allerbelangrijkst vind ik dat een kind zich bij mij veilig voelt; als die veiligheid er niet is als basis, zal ook de ontwikkeling stagneren. Elk kind heeft andere behoeftes en ik vind het dan ook belangrijk om daarop in te spelen.

Voor de kleinsten onder ons ben ik dan ook een groot fan van draagdoeken,draagzakken en ringslings. Deze zijn dan ook aanwezig in de opvang en hier maak ik graag gebruik van. Kinderen laten huilen, dus methodes als “cry it out” of “gecontroleerd laten huilen” etc. is iets waar ik dan ook helemaal niks mee heb, en ook niet toepas in mijn opvang. 

Ik geloof dat kinderen pure zintuigelijke ervaringen nodig hebben, en omdat ik graag in de natuur ben combineer ik dit dan ook graag. In de regen stampen we in plassen, kijken we hoe de blaadjes nat worden en in de zomer lopen we met onze voeten in het zand, liggen we in het gras en luisteren we naar de vogels.

Ook qua prikkels let ik er op dat het niet teveel word, ongeveer 80% van het speelgoed wat ik heb is hout en natuurlijke materialen en bestaat uit zachte kleuren. 

Als wij op pad gaan doen we dit lopend, met de bakfiets (daar gaat de voorkeur naar uit) of met de auto (mocht de bestemming te ver zijn om te fietsen).

Er zit een ritme in onze dag, qua tijden met eten en slapen etc maar ik ben wel van het dingen ondernemen. Een keer een dag-uitstapje naar een museum, grotere speeltuin of iets in die richting zal dus ook wel eens voorkomen (rekening houdend met slaapjes uiteraard). Thuis vind ik het leuk om boekjes te lezen, liedjes te zingen en de kinderen met instrumenten mee te laten doen of lekker te kliederen met (eetbaar) klei of iets leuks te knutselen. 

Ik weet heel veel over onderwerpen als ergonomisch dragen, borstvoeding en Veilig Samen Slapen; mocht je daar zelf iets over willen weten dan vertel ik daar graag over.

Om de opvoeding tussen thuis en bij mij goed af te stemmen, vind ik het belangrijk dat de relatie tussen mijzelf en de ouders/verzorgers ruimte biedt voor het uitwisselen van verwachtingen en opvoedingsideeën. Sommigen dingen zullen nu eenmaal anders bij mij gaan dan thuis, wat niet wil zeggen dat dit problemen hoeft op te leveren. Integendeel, op deze manier ervaren kinderen dat er verschillen kunnen zijn tussen de levensstijl thuis en elders, en leren ze op een positieve manier hiermee om te gaan. Het is dus niet noodzakelijk dat we over alles hetzelfde denken maar het is wel belangrijk dat je als ouder over het algemeen mijn visie deelt.

De kinderen draaien mee in mijn gezin als mijn eigen kinderen, we gaan lekker op pad naar buiten, maar ze gaan ook even mee een boodschapje doen of andere dingen die normaal in een gezinsleven voorkomen. Ik hoop dat de kindjes mijn huis zien als een tweede thuis waar ze zich veilig voelen en zichzelf kunnen zijn. 

Elk kind is uniek, ik sta voor veel open en er is een hoop bespreekbaar maar ik hou wel mijn visie aan in mijn opvang.